De terugvlucht was vreselijk. Eerst begon het met een turbulente start in verband met de regen en onweersbuien. Het leek wel een thriller van een film...voor een uurtje dachten we dat het vliegtuig zo weer maar beneden zou komen. Allemaal lichtflitsen van de onweer kwamen voorbij. Duurde lang voordat het lampje van de seatbelts uit was. Toen was het nog 8 uur vliegen, tussentijds nogmaals turbulentie gehad.
Het vervelende was wel dat er maar 2 toiletten beschikbaar waren, de andere 2 stuks waren stuk! Dus lange rijen en wij zaten net naast de toiletten....lekker rustig dus. Ook nog twee kinderen die in het halletje bij de toiletten over hun nek gingen. Heerlijke vlucht!!!
Na eindelijk te zijn geland en rennend naar de toiletten, konden we onze koffers ophalen. Na deze op een karretje te hebben opgeladen konden we door naar de douane. Beetje gespannen liepen we door de douane....niets aan te geven! We zijn erdoor met onze zware koffers! Judith had 35 kg over 2 koffers en ik 31 kg. Toen we bij de uitgang kwamen stond Patrick, mijn broer en mijn moeder ons op te wachten. Met ze allen hebben we nog wat gedronken op Schiphol. Judith en ik hebben even een broodje kroket gegeten om op krachten te komen. De moeheid begon al toe te slaan. Toen we eindelijk thuis waren, konden we ons lieverdjes weer knuffelen. Het uitpakken kon beginnen en toen zagen we eigenlijk hoeveel we wel niet hebben meegesleurd haha.
We zijn weer blij om thuis te zijn. Het was een rare nacht om te slapen in onze eigen bed. Door de jetlag lagen we allebei raar te dromen en waren we om 3 uur klaar wakker. Bij ons beide kwam de vakantie nogmaals langs in onze droom, maar dan versneld. Zal vast komen doordat we het maximale eruit hebben gehaald de afgelopen twee weken. Zal nog wel een paar dagen duren voordat we weer de ritme hebben, vandaag zijn we ondanks een nacht slapen nog steeds moe.
Nu maar hopem dat de zomer hier in Nederland warm wordt...want de kachel staat op dit moment aan...eind mei 2013....
woensdag 22 mei 2013
Laatste dag....
Het hotel is dan wel piekfijn en het appartement is groot en luxe maar het bed is waardeloos. Lijkt een dik matras maar de onderzijde is snoeihard. Dus we sliepen niet echt heel goed. S'ochtends hebben we om 10 uur een ontbijt laten komen op de kamer. Heel lekker en luxe!! Tegen 12 uur zijn we vertrokken naar het Holocaust Memorial in Miami Beach. Een indrukwekkend monument met allemaal namen in een muur gegraveerd en een hoog standbeeld van een hand die uit de grond komt. Aan de arm zijn allemaal mageren mensen te z dit zijn de gevangenen. Om naar de hand te lopen, moet je door een tunnel heen waarin psalmen worden afgespeeld door kinderen. In de gang zijn alle namen gebeiteld van de kampen, waaronder Westerbork. Tevens was er een muur met foto's en teksten over de kampen en gevangenen, allemaal gruwelijke foto's. Het was erg indrukwekkend om te zien.
Hierna zijn we teruggereden naar Dolphin Mall, wederom een grote outletmall. Hier hebben tot 4 uur rondgelopen. Nog een nagellakje en polo gescoord. We zagen het al aankomen, donkere wolken. Het begon te onweren en gigantisch te regenen. Gelukkig was het winkelcentrum overdekt. We zijn gaan eten in The Cheesecake Factory. Judith had een heerlijke pasta genomen en ik een Oreo Dream Extreme Cheesecake. Gruwelijk lekker, maar ook erg machtig. Hierna hebben we in de auto onze lange broeken aangetrokken. Voelde weer vreemd aan. Het bleef maar regenen...het werd zelfs koeler. We zijn om half 5 vertrokken naar het vliegveld. We zouden om 21:45 uur vetrekken maar dit werd circa een uurtje later...op weg naar koud Nederland.
Hierna zijn we teruggereden naar Dolphin Mall, wederom een grote outletmall. Hier hebben tot 4 uur rondgelopen. Nog een nagellakje en polo gescoord. We zagen het al aankomen, donkere wolken. Het begon te onweren en gigantisch te regenen. Gelukkig was het winkelcentrum overdekt. We zijn gaan eten in The Cheesecake Factory. Judith had een heerlijke pasta genomen en ik een Oreo Dream Extreme Cheesecake. Gruwelijk lekker, maar ook erg machtig. Hierna hebben we in de auto onze lange broeken aangetrokken. Voelde weer vreemd aan. Het bleef maar regenen...het werd zelfs koeler. We zijn om half 5 vertrokken naar het vliegveld. We zouden om 21:45 uur vetrekken maar dit werd circa een uurtje later...op weg naar koud Nederland.
zondag 19 mei 2013
Laatste dagje roadtrip...
We hebben lekker uitgeslapen...8 uur wakker geworden haha. Na het ontbijt in het hotel hebben we alles weer ingepakt en zijn op weggegaan naar Miami. De rit duurde circa 3,5 uur totdat we bij een Walmart aankwamen. Hier hebben we flink wat spullen ingeslagen zoals syrup, Oreo's, pancake mix, taartmix en bbq saus. Tevens een middaglunch gehaald. Na afscheid van de Walmart te hebben genomen zijn we doorgereden naar het hotel. We zitten in Hyatt at the Blue. Een soort resort langs een golfbaan met 15 appartementencomplexen. We zitten nu een giga groot appartment met volledige keuken, amerikaanse koelkast, regendouche, jacuzzi, ruim balkon en zelfs een tv in de badkamer. Lekker relaxen deze laatste dag. We laten een ontbijt op bed komen, we pakken nog even uit morgen.
Hierna zijn we naar de Sawgrass Mills gereden. Een gigantisch grote mall met 200 winkels. Hier hebben we gegeten bij Johnny Rockets, beide een heerlijke hamburger met friet. Flinke fooi gegeven, werden goed bedient. Hierna hebben we in het hotel geskyped met Linda en Sjoerd, zij zitten in San Francisco voor hun roadtrip door het westen. En opeens hoorde we....mauw mauw. Toen we de deur open deden zat een donkere kat voor de deur...nader genoemd als Muskie (Judith had er al snel een naam voor verzonnen). Hij wilde graag knuffelen, maar ook graag naar binnen. Om gezeur te voorkomen hebben we hem buiten de deur moeten houden. Hij zit nu af en toe te mauwen...Judith haar poezenhart breekt ervan :'). Maar goed, we hebben thuis nog twee kleine rakkers zitten die we erg missen.
Morgen de laatste dag in de States...maar ook weer lekker om straks thuis te zijn in onze eigen bed, wc, poezen en normaal eten. Alleen het weer is bar als we dit zo bekijken vanuit hier...bizar als de kachel aan moet en een winterjas benodigd is in mei!!!
Hierna zijn we naar de Sawgrass Mills gereden. Een gigantisch grote mall met 200 winkels. Hier hebben we gegeten bij Johnny Rockets, beide een heerlijke hamburger met friet. Flinke fooi gegeven, werden goed bedient. Hierna hebben we in het hotel geskyped met Linda en Sjoerd, zij zitten in San Francisco voor hun roadtrip door het westen. En opeens hoorde we....mauw mauw. Toen we de deur open deden zat een donkere kat voor de deur...nader genoemd als Muskie (Judith had er al snel een naam voor verzonnen). Hij wilde graag knuffelen, maar ook graag naar binnen. Om gezeur te voorkomen hebben we hem buiten de deur moeten houden. Hij zit nu af en toe te mauwen...Judith haar poezenhart breekt ervan :'). Maar goed, we hebben thuis nog twee kleine rakkers zitten die we erg missen.
Morgen de laatste dag in de States...maar ook weer lekker om straks thuis te zijn in onze eigen bed, wc, poezen en normaal eten. Alleen het weer is bar als we dit zo bekijken vanuit hier...bizar als de kachel aan moet en een winterjas benodigd is in mei!!!
zaterdag 18 mei 2013
Lekker fietsen door Key West
Het ontbijt in het hotel was prima, voor het eerst echte normale croissants gehad. Normaliter zijn ze hier in de USA niet te vreten, zo zoet en taai. Na het ontbijt zijn we op de fiets gestapt...jaja een dagje geen auto. Het was heerlijk fietsen door Key West, echter de hitte is niet te houden. Eerst zijn we naar Ernest Hemingway's huis gegaan. We waren hier vroeg...in middag stond er een lange rij mensen te wachten. We hebben de rondleiding gedaan door het huis, was boeiend om te zien en te horen. Maar uiteraard kwamen we hier voor alle poezen. Judith keek haar ogen uit en kon weer eens knuffelen met katten. Helaas mocht je ze niet oppakken, enkel aaien. Ze waren door de hitte allemaal lui. Grappig is dat de katten wel overal mogen komen en dat ze zes tenen hebben. Zelfs op het bed van Ernest en op een glazen kast met spullen van Ernest liggen de katten. Na een uurtje knuffelen zijn we verder gefietst naar Mallory Square om enkele foto's te maken. Hier hebben we ook meteen de Key West aquarium bezocht. Klein maar heel leuk. We vielen in een tour, dus meteen aangehaakt. De gids ging vissen voeren, waaronder manta's en haaien. Tevens hebben we nog een babyhaai geaait. Na dit zijn we naar southernmost point gefietst. Dit schijnt het meest zuidelijke punt te zijn van de USA en dichtsbijzijnde punt richting Cuba. Maar feitelijk is het echte punt gelegen op een marinebasis...tsja daar kunnen de toeristen niet komen. We hadden geen zin om in de rij staan om op de foto te gaan met de boei, dus dan maar tussendoor een shot gemaakt.
Hierna zijn we doorgefietst naar southernmost cafe. Hier hebben we een heerlijke Key Lime Pie gegeten en bijgetankt aan vocht. De volgende stop was Fort Zachary Taylor State Park. Hier is een fort gelegen met strand. Na een kort bezoek aan het fort zijn we bij het strand gaan zitten om af te koelen. Het was zo warm dat we terug naar het hotel zijn gefietst en daar hebben gezwommen. Na opfrissen hebben de fietsen ingeleverd en zijn we Duval Street afgelopen om te eten bij Jimmy Buffet restaurant. Hier werden we bediend door een chagerijnige ober, die het vreemd vond dat Judith water met citroen wilde hebben. Hij had liever dat we een cocktail namen. Jaja, hier verdienen ze meer op, maar om dit nu op te dringen gaat wel ver. Het eten was redelijk, enkel de friet was lauw. Het is duidelijk dat in toeristische delen de bediening minder is. Na dit etentje zijn we doorgelopen naar een tentje waar men frozen yogurt verkoopt. Lekker je eigen beker vullen en per gewicht betalen. Hierna zijn we doorgelopen naar Mallory Square voor de optredens van de straatartiesten. In de tussentijd hebben we even gezeten naast een gigantisch jacht. Blijkt dit door een Nederlandse jachtwerf te zijn gebouwd. De jacht is 45 meter lang, zit een klein bootje in de jacht om aan land te komen....totale kosten 24 miljoen euro. Helaas werd niet vertelt wie de eigenaar was...de werknemers gaven hier geen antwoord op (ja de eigenaar heeft werknemers in dienst op de boot..9 stuks, voor 10 gasten).
Voor meer info en foto's:
http://www.superyachttimes.com/yachts/details/99/
Vervolgens hebben we een kattenshow bekeken aan de kade. Leuk om de katten als acrobaten te zien. Alleen de presentator was gestoord, rare vent die erg veel aandacht nodig had. Hierna hebben we de zonsondergang bekeken.
Op de terugweg naar het hotel zijn we nog bij een kleine snackbar gestopt om conck fritters te scoren voor mij. Dit is het vlees uit de beroemde schelp in een beslag en dit gefrituurd. Dit moet je dan dippen in aioli. Heerlijk!!! Judith wilde helaas niet proeven :).
Morgen de laatste lange dag rijden naar Maimi. We gaan het rustig aan doen. In ieder geval onderweg bij de Walmart de laatste spullen scoren.
Hierna zijn we doorgefietst naar southernmost cafe. Hier hebben we een heerlijke Key Lime Pie gegeten en bijgetankt aan vocht. De volgende stop was Fort Zachary Taylor State Park. Hier is een fort gelegen met strand. Na een kort bezoek aan het fort zijn we bij het strand gaan zitten om af te koelen. Het was zo warm dat we terug naar het hotel zijn gefietst en daar hebben gezwommen. Na opfrissen hebben de fietsen ingeleverd en zijn we Duval Street afgelopen om te eten bij Jimmy Buffet restaurant. Hier werden we bediend door een chagerijnige ober, die het vreemd vond dat Judith water met citroen wilde hebben. Hij had liever dat we een cocktail namen. Jaja, hier verdienen ze meer op, maar om dit nu op te dringen gaat wel ver. Het eten was redelijk, enkel de friet was lauw. Het is duidelijk dat in toeristische delen de bediening minder is. Na dit etentje zijn we doorgelopen naar een tentje waar men frozen yogurt verkoopt. Lekker je eigen beker vullen en per gewicht betalen. Hierna zijn we doorgelopen naar Mallory Square voor de optredens van de straatartiesten. In de tussentijd hebben we even gezeten naast een gigantisch jacht. Blijkt dit door een Nederlandse jachtwerf te zijn gebouwd. De jacht is 45 meter lang, zit een klein bootje in de jacht om aan land te komen....totale kosten 24 miljoen euro. Helaas werd niet vertelt wie de eigenaar was...de werknemers gaven hier geen antwoord op (ja de eigenaar heeft werknemers in dienst op de boot..9 stuks, voor 10 gasten).
Voor meer info en foto's:
http://www.superyachttimes.com/yachts/details/99/
Vervolgens hebben we een kattenshow bekeken aan de kade. Leuk om de katten als acrobaten te zien. Alleen de presentator was gestoord, rare vent die erg veel aandacht nodig had. Hierna hebben we de zonsondergang bekeken.
Op de terugweg naar het hotel zijn we nog bij een kleine snackbar gestopt om conck fritters te scoren voor mij. Dit is het vlees uit de beroemde schelp in een beslag en dit gefrituurd. Dit moet je dan dippen in aioli. Heerlijk!!! Judith wilde helaas niet proeven :).
Morgen de laatste lange dag rijden naar Maimi. We gaan het rustig aan doen. In ieder geval onderweg bij de Walmart de laatste spullen scoren.
vrijdag 17 mei 2013
Eten en zweten...pffff
Lekker vroeg opgestaan en uitgecheckt. Het ontbijt bij het hotel hebben we overgeslagen, dat stelde niets voor. We gaan voor het betere werk naar Key Largo en wel naar Doc's Dinner. Hier hebben we een stevig ontbijt genomen, Judith pancakes en ik egg benedict. Hier komen we middag wel mee door... De rit naar Key West was mooi, maar duurt wel erg lang. Je mag niet harder rijden dan 45 mph...zo'n 70 km per uur. Over de lange bruggen rijden is prachtig. Eerst zijn we gestopt bij de oude seven miles bridge, welke tot 1982 werd gebruikt. De nieuwe is er naast gebouwd. Hier hebben we een stukje gelopen en foto's geschoten.
De volgende stop was Bahia Honda State Park. Een klein eilandje op de route met eveneens een oude spoorbrug. Hier hebben we op het strand ananas gegeten. Uiteraard ook op de oude brug geweest. Een deel is niet meer toegankelijk omdat een tussendeel is gesloopt. De relingen van het oude deel zijn door weersinvloeden totaal afgebrokkeld.
Na deze stop zijn we doorgereden naar Big Pine Key. Hier wilde we wat Key Deers spotten, kleine bambi's. Helaas heeft alleen Judith eentje kunnen spotten onderweg. Maar onze doel was...No Name Pub. In een reisverslag van 3 op reis van BNN is men hier langs geweest. Dit betreft een verscholen pub, waar binnen 250.000 dollar biljetten zijn vastgeniet in de pub. We konden het eerst niet vinden. We hadden chagerijnig de auto aan de kant gezet om nogmaals op de kaart te kijken. Dan maar terugrijden...hmmm ok we rijden anders nog een stukje verder. En nog geen 100 meter verderop zien we de pub! Langs de weg niet aangegeven, enkel een groot bord op het pandje. Na de auto te hebben geparkeerd zijn we naarnbinnen gewandeld. Druk!! Maar wel een plekje voor 2 man. Daar zaten we dan met aan alle wanden en plafond dollarbiljetten. Leuk om te zien en om tussen de locals te zitten. We kregen de kaart...op een placemat haha. Judith nam een 1 persoon nachos en ik fried chicken tenders. We kregen het eten...de nachos zou in Nederland voor 2 tot 3 personen gelden!! Gigantisch dus. We hebben het weer gered! Na afrekenen hebben we op een dollarbiljet onze namen en datum opgeschreven en vakkundig aan een dwarsbalk voor eeuwig vastgeniet.
De laatste stop was het hotel in Key West. De kamer is prachtig. Twee plasma tv's, aparte bank, prachtige badkamer. Buiten ziet het zwembad er ook piekfijn uit. Maar het is hier in Key West benauwd warm. Te vergelijken met een 30 graden dag in Nederland, waar het dermate drukkend warm is dat het zeker gaat onweren. Hier gaat het dan niet onweren, maar je zweet je te pletter. Maar goed, in Nederland is het nu nog herfst dus we moeten niet zeuren. Eerst zijn we Duvall street ingegaan om deze af te lopen naar Mallory Square. Na het plein te hebben bekeken zijn we naar het Hard Rock Cafe gegaan (stond op de wenslijst). Hier hebben we heerlijk gegeten :), maar na 3 flinke maaltijden op deze dag puilen we zowat uit met onze buiken.
Het was een flinke wandeling terug naar het hotel. Omdat Judith vanochtend haar enkel heeft verzwikt is het niet lekker lopen. Bij het hotel hebben we direct 2 fietsen gehuurd en zijn hierna weer naar Mallory Square gefietst. Dit gaat lekker, morgen dus een fietsdagje van maken.
Op het Mallory Square wordt elke avond de zonsondergang gevierd, waarbij straatartiesten optreden. Dit was leuk om te zien. Uiteraard ook de zonsondergang, maar onze favoriet blijft de zonsondergang/opgang in Monument Valley. Maar er was ook iets anders... en wel katten!! In totaal heeft Judith drie katten kunnen knuffelen. Morgen gaan we naar Ernest Hemingway House...hier lopen 40 tot 50 katten rond met 6 tenen aan hun voorpoten. Een paradijs voor Judith uiteraard.
De volgende stop was Bahia Honda State Park. Een klein eilandje op de route met eveneens een oude spoorbrug. Hier hebben we op het strand ananas gegeten. Uiteraard ook op de oude brug geweest. Een deel is niet meer toegankelijk omdat een tussendeel is gesloopt. De relingen van het oude deel zijn door weersinvloeden totaal afgebrokkeld.
Na deze stop zijn we doorgereden naar Big Pine Key. Hier wilde we wat Key Deers spotten, kleine bambi's. Helaas heeft alleen Judith eentje kunnen spotten onderweg. Maar onze doel was...No Name Pub. In een reisverslag van 3 op reis van BNN is men hier langs geweest. Dit betreft een verscholen pub, waar binnen 250.000 dollar biljetten zijn vastgeniet in de pub. We konden het eerst niet vinden. We hadden chagerijnig de auto aan de kant gezet om nogmaals op de kaart te kijken. Dan maar terugrijden...hmmm ok we rijden anders nog een stukje verder. En nog geen 100 meter verderop zien we de pub! Langs de weg niet aangegeven, enkel een groot bord op het pandje. Na de auto te hebben geparkeerd zijn we naarnbinnen gewandeld. Druk!! Maar wel een plekje voor 2 man. Daar zaten we dan met aan alle wanden en plafond dollarbiljetten. Leuk om te zien en om tussen de locals te zitten. We kregen de kaart...op een placemat haha. Judith nam een 1 persoon nachos en ik fried chicken tenders. We kregen het eten...de nachos zou in Nederland voor 2 tot 3 personen gelden!! Gigantisch dus. We hebben het weer gered! Na afrekenen hebben we op een dollarbiljet onze namen en datum opgeschreven en vakkundig aan een dwarsbalk voor eeuwig vastgeniet.
De laatste stop was het hotel in Key West. De kamer is prachtig. Twee plasma tv's, aparte bank, prachtige badkamer. Buiten ziet het zwembad er ook piekfijn uit. Maar het is hier in Key West benauwd warm. Te vergelijken met een 30 graden dag in Nederland, waar het dermate drukkend warm is dat het zeker gaat onweren. Hier gaat het dan niet onweren, maar je zweet je te pletter. Maar goed, in Nederland is het nu nog herfst dus we moeten niet zeuren. Eerst zijn we Duvall street ingegaan om deze af te lopen naar Mallory Square. Na het plein te hebben bekeken zijn we naar het Hard Rock Cafe gegaan (stond op de wenslijst). Hier hebben we heerlijk gegeten :), maar na 3 flinke maaltijden op deze dag puilen we zowat uit met onze buiken.
Het was een flinke wandeling terug naar het hotel. Omdat Judith vanochtend haar enkel heeft verzwikt is het niet lekker lopen. Bij het hotel hebben we direct 2 fietsen gehuurd en zijn hierna weer naar Mallory Square gefietst. Dit gaat lekker, morgen dus een fietsdagje van maken.
Op het Mallory Square wordt elke avond de zonsondergang gevierd, waarbij straatartiesten optreden. Dit was leuk om te zien. Uiteraard ook de zonsondergang, maar onze favoriet blijft de zonsondergang/opgang in Monument Valley. Maar er was ook iets anders... en wel katten!! In totaal heeft Judith drie katten kunnen knuffelen. Morgen gaan we naar Ernest Hemingway House...hier lopen 40 tot 50 katten rond met 6 tenen aan hun voorpoten. Een paradijs voor Judith uiteraard.
donderdag 16 mei 2013
Alligator hunting!!
Vandaag hebben we als doel om alligators te spotten in het wild. We kunnen wel naar een farm gaan, maar kost geld en dit zijn ze niet in het wild. Dus na het ontbijt in het hotel op weg naar het zuiden van de Everglades. Na het visitor center zijn we naar de belangrijkste trail gereden, hier zou je deze lieve beestje kunnen vinden. En dat is gelukt! Een stuk of 10 gezien, waarvan 2 stuks erg snel zwommen richting onze kant.... Tevens maken deze beesten aardig wat geluid als ze willen paren cq. van bil willen gaan. Ook enkele aasgieren gezien. In ieder geval mooie foto's en filmpjes gemaakt. Hierna nog een trail gelopen, maar hier zagen we niets bijzonders. Vervolgens zijn we helemaal naar het einde van het park gereden om daar te lunchen. Na de lunch weer teruggereden en bij een overlook een prachtig uitzicht bekeken. Op de weg terug naar hotel kwamen we nog langs een beroemde fruitmarkt langs....Robert is here. Ik wist dat ik beroemd was, maar dit was leuk om te zien. We hebben een fruitmilkshake en een bak ananas gescoord. De milkshake was hemels...het was maar goed dat we er eentje hebben genomen...alles is hier toch groot. Bij aankomst in het hotel hebben we de rest van de middag bij het zwembad gelegen/gezwommen. Na deze chillmiddag zijn we naar de nabij gelegen outletmall gereden. Helaas moesten we iets omrijden, de hoofdweg was afgesloten middels vijf politiewagens. We zagen in de verte een knul voor zijn auto staan met zijn handen omhoog, blijkbaar iets te hard gereden?
Bij de outletmall enkel schoenen en t-shirts gescoord. Dit was nu wel het laatste...de rest van de koffers moet nog worden gevuld met amerikaans snoep/koek e.d.
Vanuit de mall zijn we naar een pizzaria gereden. Judith had een lasagne bestelt en ik een 14 inch pizza. Eerst kregen we een broodje welke droop in....volgens ons vet... en met een lading geperste knoflook erover waarvan onze buren nu niet kunnen slapen. Andere gasten wilde zoveel mogelijk knoflook erover....schijnbaar erg lekker. De pizza was uiteraard te groot voor mij...2 slices moeten achterlaten (doggy-bag heb ik afgeslagen). Judith haar lasagne was eveneens groot. Judith had uiteraard weer een goed uitzicht op een amerikaanse vrouw die vrij dik was en niet echt netjes at. Ik zou er dan niet naar kijken, maar ja Judith kan er niet makkelijk over heen kijken haha. Schijnbaar was tevens een glas superzoete drank ooit onder de tafel beland, Judith haar slippers bleven dermate plakken dat ze met blote voeten verder moest.
Bij het hotel hebben we nog eventjes bij het zwembad gezeten. Morgen op weg naar de Keys!
Bij de outletmall enkel schoenen en t-shirts gescoord. Dit was nu wel het laatste...de rest van de koffers moet nog worden gevuld met amerikaans snoep/koek e.d.
Vanuit de mall zijn we naar een pizzaria gereden. Judith had een lasagne bestelt en ik een 14 inch pizza. Eerst kregen we een broodje welke droop in....volgens ons vet... en met een lading geperste knoflook erover waarvan onze buren nu niet kunnen slapen. Andere gasten wilde zoveel mogelijk knoflook erover....schijnbaar erg lekker. De pizza was uiteraard te groot voor mij...2 slices moeten achterlaten (doggy-bag heb ik afgeslagen). Judith haar lasagne was eveneens groot. Judith had uiteraard weer een goed uitzicht op een amerikaanse vrouw die vrij dik was en niet echt netjes at. Ik zou er dan niet naar kijken, maar ja Judith kan er niet makkelijk over heen kijken haha. Schijnbaar was tevens een glas superzoete drank ooit onder de tafel beland, Judith haar slippers bleven dermate plakken dat ze met blote voeten verder moest.
Bij het hotel hebben we nog eventjes bij het zwembad gezeten. Morgen op weg naar de Keys!
Giga ontbijt en Everglades
Het was heerlijk wakker worden met een uitzicht over de zee. Koffie en thee gezet en even op het balkon lekker genoten van het rustige strand en zee. Helaas moest de reis weer verder, dus weer alles inpakken en uitchecken. Maar niet voordat we hebben ontbeten. Na wat research hadden we een restaurant gevonden wat schijnbaar goed was. Jeetje, en dat was ie zeker. Bij Reese's Restaurant kreeg je echt waar voor je geld! Judith had een huge paddestoelenomelet en ik had apple golden pancakes. Dit waren 12 dikke plakken appel, gedoopt in pancake beslag en vervolgens gebakken en overstrooid met kaneelsuiker, doe hier syrup overheen en je bent 2 kg zwaarder. Ik kreeg het net aan op :).
Na het zware ontbijt zijn we naar Everglades City gereden om een airboat tour te doen. We hebben tickets gekocht bij Captain Dough's airboat tours. Om 12:15 uur vertrok de boat met in totaal 5 personen. Nadat we vetrokken zat direct een pelikaan voor op het dek op zo'n meter afstand van onze snufert. Leuk om te zien...Judith vond het maar niets haha. De rit ging door het mangrove-bos met hoge snelheid. Onderweg stopte we ergens en ging de captain naar het voordek met een pot brokjes. En toen kwam een hele familie racoons op ons af! Heel gaaf om te zien van dichtbij. De rit ging verder door het bos. Helaas geen alligators gezien, dat viel ons wel een beetje tegen. Na een uurtje kwamen we weer terug in de haven.
Na deze rit zijn we naar het visitor center gereden om daar wederom een boottoor te doen, maar nu eentje door het duizend eilanden rijk (nee, niet zoals in Langedijk). De verwachting was dat we dolfijnen en manatee's zouden zien...helaas alleen dolfijnen, die jammer genoeg niet met de boot wilde spelen (met de boot mee varen en uit water springen). Helaas een teleurstelling. Al met al een dure dag op bootjes crossen. In Treasure Island hebben we meer dolfijnen gezien dan hier. Maar goed, niet alles kan mee zitten. De alligators zoeken we morgen wel op in het park, beetje met je been poedelen en ze komen zo op je af denk ik :).
Na een rit van 2,5 uur kwamen we aan bij het hotel in Florida City. Onderweg kwamen we nog langs het kleinste postkantoor van de USA. Uiteraard ook op de gevoelige plaat gelegd. bij het hotel zijn we uit eten geweest bij Denny's, wederom een goede burger gescoord.
Na het zware ontbijt zijn we naar Everglades City gereden om een airboat tour te doen. We hebben tickets gekocht bij Captain Dough's airboat tours. Om 12:15 uur vertrok de boat met in totaal 5 personen. Nadat we vetrokken zat direct een pelikaan voor op het dek op zo'n meter afstand van onze snufert. Leuk om te zien...Judith vond het maar niets haha. De rit ging door het mangrove-bos met hoge snelheid. Onderweg stopte we ergens en ging de captain naar het voordek met een pot brokjes. En toen kwam een hele familie racoons op ons af! Heel gaaf om te zien van dichtbij. De rit ging verder door het bos. Helaas geen alligators gezien, dat viel ons wel een beetje tegen. Na een uurtje kwamen we weer terug in de haven.
Na deze rit zijn we naar het visitor center gereden om daar wederom een boottoor te doen, maar nu eentje door het duizend eilanden rijk (nee, niet zoals in Langedijk). De verwachting was dat we dolfijnen en manatee's zouden zien...helaas alleen dolfijnen, die jammer genoeg niet met de boot wilde spelen (met de boot mee varen en uit water springen). Helaas een teleurstelling. Al met al een dure dag op bootjes crossen. In Treasure Island hebben we meer dolfijnen gezien dan hier. Maar goed, niet alles kan mee zitten. De alligators zoeken we morgen wel op in het park, beetje met je been poedelen en ze komen zo op je af denk ik :).
Na een rit van 2,5 uur kwamen we aan bij het hotel in Florida City. Onderweg kwamen we nog langs het kleinste postkantoor van de USA. Uiteraard ook op de gevoelige plaat gelegd. bij het hotel zijn we uit eten geweest bij Denny's, wederom een goede burger gescoord.
Abonneren op:
Posts (Atom)